Czarnkowski Sędziwoj Franciszek Kazimierz, h. Nałęcz († 1655 lub 1656), kasztelan poznański, był synem Adama, wojewody łęczyckiego, i Katarzyny Leszczyńskiej. Kształcił się w Poznaniu w szkole Lubrańskiego, po czym po śmierci ojca w r. 1627 otrzymał starostwo międzyrzeckie, a w r. 1633 pyzdrskie. Z ramienia województw wielkopolskich posłował na sejmy w l. 1635, 1641, 1645, 1646, 1647 i 1649. W l. 1638, 1641, 1649 był naznaczany przez sejm na komisarza do uspokajania zatargów granicznych między Wielkopolską a Śląskiem. W r. 1640 sejmik średzki mianował go rotmistrzem nad zaciągami przeciw Tatarom, a w r. 1648 został naznaczony na jednego z pułkowników nad wojskami, zaciągniętymi przez Wielkopolan przeciw Kozakom. Nie wiemy, czy Cz. był pod Piławcami, w każdym razie znalazł się na polu elekcyjnym i podpisał elekcję Jana Kazimierza. W r. 1649 został kasztelanem poznańskim. W r. 1655 województwa wielkopolskie zleciły mu dopilnowanie obrony przed Szwedami. Jako urzędnik województwa był obecny pod Ujściem, ale kapitulacji nie podpisał. Niedługo potem, bo już w r. 1655 albo 1656, umarł. Cz., jakkolwiek spokrewniony z najwybitniejszymi rodzinami w Polsce (Leszczyńskimi, Lubomirskimi, Opalińskimi), nie odegrał wybitniejszej roli politycznej. Żonaty był dwukrotnie, z Konstancją Lubomirską i Anną Weyherówną.

Kubala J., J. Ossoliński; tenże, Wojna szwedzka; Jarochowski, Wielkopolska w czasie pierwszej wojny szwedzkiej; Boniecki; Złota księga; Niesiecki; Memoriale Radziwiłła; Vol. leg. IV 13, 99, 135, 155; Lauda sejmikowe w Kom. Hist. PAU.

Władysław Czapliński